روانشناسی

پاسخی روان‌شناسانه به یک سوال که در شبکه‌های‌اجتماعی پربازدید شد

  امروز کمتر نوجوان و جوانی پیدا می‌شود که در شبکه‌های‌اجتماعی فعالیت نداشته باشد. فضای‌مجازی در کنار مزایای زیادی که دارد، می‌تواند برای افرادی که با یک سری مهارت‌های زندگی آشنا نیستند، دردسرساز شود. به‌تازگی، پستی در شبکه‌های‌اجتماعی پربازدید شده و کامنت‌های زیادی داشته که از مردم پرسیده: «اگر در مجازی دل بستیم چه گُلی به سر بزنیم؟۲٠ نمره!». در ادامه، نکاتی در همین باره مطرح می‌شود.

    آشنایی اتفاقی و کلیکی

از زمانی که خانواده‌ها برای ازدواج فرزندان خود به‌طور 100 درصدی تصمیم می‌گرفتند، فاصله گرفتیم و به روزهایی رسیدیم که بعضی دختر و پسرها یکدیگر را در جامعه، دانشگاه یا محل کار می بینند و با هم آشنا و سپس عاشق یکدیگر می‌شوند. امروزه سبک دیگری هم رواج بیشتری یافته و نمی‌توان آن را نادیده گرفت و آن هم آشنایی کلیکی و همسریابی اینترنتی است که گاهی، ماجرا ناخودآگاه و اتفاقی شروع می‌شود.

   ویژگی‌های عاشق‌شدن در فضای‌مجازی

1- امکان برقراری ارتباط ساده سریع و در هر لحظه وجود دارد. 2- فناوری می‌تواند مشکلات جسمی و رفتاری فرد را پوشش دهد و پنهان کند. 3- برای کسانی که با صحبت کردن مشکل دارند راحت‌تر است. 4-راحت‌تر می‌توان خود واقعی را پنهان کرد و تصویر ایده‌آل‌تری از خود را نشان داد.

  دلایل پر خطر بودن چنین آشنایی‌هایی

1- احتمال دروغ‌گویی از سوی دو طرف بیشتر است و از طرفی راستی‌آزمایی این صحبت‌ها هم دشوارتر است. 2-دنیای مجازی این امکان را در اختیار افراد قرار داده است که به سادگی خود را با هر مشخصات هویتی معرفی کنند و گاهی یک نفر با چند هویت در این فضا حضور یابد. 3- امکان سوءتفاهم در انتقال مفاهیم به دلیل فقدان حواس پنج‌گانه و خواندن سرنخ‌های زبان بدن وجود دارد. 4- امکان شناخت شخصیت فرد از طریق چت تماس تلفنی و تصویری و دیگر روش‌های مجازی بسیار کمتر از ارتباط رو در رو است. 5- هیچ‌گونه مسئولیتی در قبال طرف‌مقابل در چنین رابطه‌هایی وجود ندارد.

  چرا احتمال ختم‌شدن ارتباط‌مجازی به ازدواج

 کم است؟

فضای‌مجازی معمولا پلتفرمی برای وقت‌گذرانی و اوقات‌فراغت محسوب می‌شود. در بسیاری موارد حداقل یکی از دو طرف با هدف پر کردن اوقات تنهایی خود و خلأهای زندگی‌اش به این ارتباط رو می‌آورد.

از سوی دیگر همان‌طور که گفتیم ارتباط مجازی مانع از شناخت کامل فرد می‌شود. بنابراین همیشه این احتمال وجود دارد که پس از طی شدن دوره ارتباط مجازی و دیدن دو نفر به شکل حضوری ممکن است دو طرف را به این باور برساند که اصلا این‌گونه که تا به حال تصور می‌کردند، نبوده و کل ماجرا منتفی می‌شود.

  ارتباط‌مجازی بی‌خطر است؟

کمی که از آشنایی یک دختر و پسر در فضای‌مجازی می‌گذرد، احتمال علاقه‌مندی و وابستگی هم بسیار زیاد است. وابسته شدن به فردی که ممکن است هر چه گفته عین حقیقت باشد یا نباشد اما تمام فکر و ذهن دو طرف درگیر می‌شود. راه ارتباطی ساده است و در ذهن و رویای خود با کسی هستیم که واقعی نیست بنابراین زودتر و راحت‌تر به او وابسته می شویم.

درگیر چنین ارتباط‌هایی شدن، قطعا آسیب‌های جدی روحی و روانی ایجاد می‌کند. اگر هم واقعا دو نفر عاشق هم شدند، باید هرچه زودتر به این مدل مجازی ارتباط پایان داد تا بتوانند دیدار حضوری داشته باشند. دیدار حضوری زیر نظر خانواده به شناخت درست و همه جانبه‌تری منجر می‌شود. ادامه دادن این ارتباط‌ها بدون تصمیم به ازدواج فقط باعث ناراحتی و آسیب روحی و شکست عشقی دو طرف می‌شود. نمی‌توان گفت چون رابطه مجازی است، هیچ خطری ندارد و مشکلی پیش نمی‌آید.

  اگر در مجازی دل بستیم ...

اول از همه خودتان شخصا با خود صادق باشید و تصمیم خود را در نهایت آرامش و با فکر و بررسی زیاد بگیرید. شما نباید بازیچه یک تصمیم احساسی شوید و آینده‌تان را به‌خطر بیندازید.

حتی اگر تصمیم‌تان برای ازدواج قطعی است، این رابطه مجازی را به شکل کامل قطع کنید نه با ادعای این‌که دیگر با هم نیستیم ولی هر روز صبح فقط پیام صبح‌بخیر به هم می‌دهیم! حتی اگر شما این رابطه را پایان دهید یک دوره دل شکستگی، ناراحتی و درد وجود دارد؛ این یک دوره طبیعی است اما باید دلایل پایان دادن به این رابطه را به خود یادآوری کنید و تسلیم نشوید. همچنین می‌توانید از مشاور کمک بگیرید.

 نویسنده: فریبا البرز| ‌ کارشناس‌ارشد مشاوره‌خانواده

روزنامه خراسان 

روزنامه همشهری: آمار فروش کتاب‌های روانشناسی، چه آنها که پشتوانه علمی دارند و چه آنها که در دسته شبه‌علم و زرد جا می‌گیرند، توجه مردم به پادکست‌ها و محتواهای مربوط به موضوعات روانشناسی و رایج‌شدن مراجعه به روان‌درمانگران، مشاوران و روانشناسان، همه نشان می‌دهند که در سال‌های اخیر گرایش مردم به موضوعات مرتبط با روانشناسی بیشتر شده است. دکتر مجتبی شکوری که به توضیح موضوعات روانشناسی می‌پردازد، معتقد است که همان اندازه که مطالعه آثار علمی در این زمینه می‌تواند مفید و راهگشا باشد، روانشناسی زرد می‌تواند شبیه یک مخدر عمل کند و جلوی گام‌های رو به جلو را بگیرد. او از دلایل گرایش عمومی به روانشناسی و بایدها و نبایدهای انتخاب منابع مطالعاتی مناسب می‌گوید تا در دام کتاب‌های روانشناسی زرد غربی نیفتیم.